23 Ιαν 2012

Θύματα Κολάσεως

Αγαπητοί Γονείς,
όλου του κόσμου,
όσοι
λατρεύετε,
όσοι
είστε υπολήψιμοι,
όσοι
το παίζετε
και
όσοι
κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας,
εύχομαι·
Να Σας Πάρει Ο Διάολος!
Ευχαριστώ.-
                           Στους γονείς μου     Ι.Α.
Ερώτηση: Περί λατρείας και υποκρισίας.
                      

19 Ιαν 2012

Θάνατος Μνήμης


  Σα ζώο, ντοπαρισμένη από ηρεμιστικά καθόσουν όρθια και γυμνή με την πάνα ακράτειας  να εξέχει από τον πισινό σου και σε έντυνε η μάνα μου με τα ρούχα της κηδείας. Μαύρα ρούχα στα οποία ξεχώριζε καλά η πιτυρίδα, σα χαλάζι λεπτό που επεφτε από τα μαλλιά σου. Και έιχες, γιαγιά μου, επιθυμίες ένα σωρό που δεν μπορούσες να εκφράσεις και αν θυμόμασταν εμείς σε ρωτούσαμε «Γιαγιά σ’ ενοχλεί η ζώνη; Γιαγιά κρυώνεις;» και, αν θυμόσουν τι σε είχαμε ρωτήσει και τι ένιωθες, μας απαντούσες.
  Στεκόσουν εκεί όρθια και γυμνή από αξιοπρέπεια με την πάνα ακράτειας να συγκρατεί τα σκατά της φύσης που επέβαλε στο μυαλό σου να αποβάλει τα πάντα ανεμπόδιστα, όπως τώρα σου φεύγουν τα κάτουρα.
  Στεκόσουν εκεί όρθια και γυμνή με το μάτι να στριφογυρνάει πονηρά, να φέρνει σβούρες και να σταματά στην κόρη που έκλεγε για το χαμό, κόκκινη και πρησμένη καθώς ήταν και ρωτούσες με τη ζωηράδα και την επιμονή της γριάς ξεκούτας –ή του μικρού παιδιού- «Η Ελένη είναι αυτή, γιατί κλαίει;» και σου απαντούσαμε με την ξεροκεφαλιά του σοφού ενήλικα «Δεν είναι η Ελένη, γιαγιά, δεν κλαίει».
  Στεκόσουν εκεί όρθια και γυμνή με τα κοκκαλιάρικα πόδια σου να τρέμουν στον άνεμο του χρόνου, τα βυζιά σου να κρέμονται ίδια βαρίδια βυθισμένα στο στηθόδεσμο της κούρασης και οι πατσές σου, όπως τις ήθελαν τα γηρατειά, τις πείραζα και τις γαργαλούσα για να ξεχαστείς. Γελούσες με τα χείλη σου να τραβιούνται πίσω, ως την ειρωνία της ζωής, όπου θ' αντίκριζες  τον παππού άχρωμο και παγωμένο και θα άρχιζες τις θρηνωδίες μακρόσυρτες και στριγκιές,για όση ώρα θα τον έβλεπες, για όση ώρα δηλαδή θα το θυμόσουν.
  Στεκόσουν εκεί όρθια και γυμνή και αναρωτιόσουν ποιος σε ντύνει και γιατί, και γιατί είμαστε όλοι στα μαύρα φορεμένοι, και πού πήγε ο πατέρας μας; Απαντούσες αμέσως «πέθανε ο πατέρας μας» και συγκρατούσες το λυγμό που ανέβαινε στο λαιμό σου γιατί δεν ήξερες τι άλλο να τον κάνεις, και από εκεί στο κεφάλι σου, που υπέφερε από την αμνησία του αλτσχάιμερ, και εκεί χανόταν.
  Και σήμερα, γιαγιά μου, πού είναι ο παππούς ρωτάς πάλι και μπερδεύεσαι γιατί τέτοιες ώρες αυτός σου έδινε το κουτάλι παραγεμισμένο με χαπάκια. Παρατήρησα ότι όταν δεν το κατάπινες θυμόσουν πιο πολλά, για αυτό κι εμείς στο δίναμε, για να ξεχάσουμε.
                                                           ***
Και τόση αγάπη που μας είχες,
παππού,
σε μια στιγμή πήγε χαμένη...

Αφορμή για αυτό το κείμενο, στις 26/2/2009, αποτέλεσε ο ξαφνικός θάνατος του παππού μου σε συνδυασμό με τη χρόνια άνοια της γιαγιάς μου. Από τα δύο, το δεύτερο είναι το θλιβερό. Το αφιερώνω και στους δύο.
                                                                                                                               Ι.Α.
Ερώτηση: Μπορεί ένα γεγονός να είναι πιο θλιβερό από το θάνατο;


14 Ιαν 2012

Είτε και Έστω

Κάθε κουράδα 
που τρως
γίνεται δάκρυ,
είτε μέσα
είτε έξω,
χύνεται από την καρδιά
μέσα στην καρδιά.
Σε αυτό το ταξίδι του,
όταν το ρουφάς,
είτε για τη συλλογή σου
είτε για σένα
είτε για τα σκουπίδια
είτε για να το μαγέψεις σε περιπέτεια,
σ' ευχαριστώ
που το μαζεύεις
ή έστω το προσπαθείς.
    ***
Έστω -ακόμα-
να κοιτούσες 
στον καθρέφτη σου
και μένα.
Ή έστω -μόνο-
να κοιτούσες
τον καθρέφτη σου
μέσα από μένα.

                                        Ι.Α.
Στο Λ. ή αλλιώς Α. ή αλλιώς Κ. ή αλλιώς Χ. ή αλλιώς Χ.Κ. ή αλλιώς Χ.Κ.Κ. ή αλλιώς Κ.Κ. ή αλλιώς ...συνεχίζεται
"Σήμερα ξεκινάει μια καινούργια περιπέτεια."

Ερώτηση: Παρακαλάτε κάποιον να "την δει αλλιώς";

13 Ιαν 2012

Ημερολογιακές καταγραφές (4)


  Αν διαβάζεις αυτά που προσπαθώ να μορφώσω εδώ μέσα και δεν είσαι γνωστός μου -με οποιονδήποτε τρόπο- τότε είσαι από τους ελάχιστους. Αν έπεσες εδώ πέρα τυχαία, στο τέλος αυτής της παραγράφου –το πολύ- θα αλλάξεις «σελίδα». Αν φτάσεις μέχρι το τέλος αυτό το κείμενο, ίσως αναζητήσεις τα προηγούμενα οπότε και πάλι θ’ αλλάξεις «σελίδα» στο τέλος μιας άλλης πρώτης παραγράφου –γι’ αυτό, είμαι απολύτως σίγουρη. Αν δεν έπεσες τυχαία και με διαβάζεις συστηματικά, τότε σ’ ευχαριστώ και πιστεύω είσαι ο ένας από τους τρεις τέσσερις –μάλλον- που το κάνουν αυτό και δεν είναι γνωστοί μου –με οποιονδήποτε τρόπο.
  Εφόσον διαβάζεις αυτό που προσπαθώ να μορφώσω εδώ μέσα λοιπόν και δεν είσαι γνωστός μου –με οποιονδήποτε τρόπο- και δεδομένου ότι υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα και φυσικά αξιόλογα blogs απ’ το δικό μου, σημαίνει ότι ασχολείσαι με το internet –πράγμα φυσικά όχι πρωτότυπο- και μάλιστα πολύ, ίσως πάρα πολύ. Πιθανότατα, έχεις  facebook, twitter, κάνεις follow κάποια blogs, ιστοσελίδες ειδησεογραφικές, κουτσομπολίστικες, έχεις λογαριασμό στο youtube και torrent για  να κατεβάζεις ταινίες, κάνεις search στο google, comment και like σε video, φωτογραφίες, γνωμικά που ανεβάζει ο καθένας, ανεβάζεις τις δικές σου φωτογραφίες, τα γνωμικά που σ’ αρέσουν ή αυτά που μόνος σου εφευρίσκεις, κάνεις τα ψώνια σου στο amazon, πουλάς τις παλιατζούρες σου και διαβάζεις και άρθρα στη wikipedia. Αν είσαι δε και πολύ προχωρημένος και ενημερωμένος έχεις ακόμα και το παιχνίδι second life, γιατί όχι αφού είναι τσάμπα.  Αν είσαι σε επίπεδο τελειωμένου –που λένε- λιώνεις –που λένε- μπροστά στον υπολογιστή σου ή ακόμα χειρότερα μπροστά στο «έξυπνο» τηλέφωνό σου και αυτοπροσδιορίζεσαι με βάση όλα όσα προείπα. (Και εδώ, είναι η στιγμή που –μάλλον- αλλάζεις «σελίδα».)
  Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι η έκφραση της υπερηφάνιας ως ένδειξη περιφρούρησης της πληγωμένης σου αξιοπρέπειας και φυσικά ο φόβος για να το κάνεις αυτό ανοιχτά. Κοινώς, κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο του internet.
  Στα goodys στα Πατήσια, έχει ένα παιχνίδι, τύπου εικονικής πραγματικότητας, δε θυμάμαι πώς λέγονται αυτά. Αν παρασυρθείς, θα κάτσεις εκεί όλη μέρα να παίζεις bowling σφαλιαρίζοντας τον αέρα και εκστασιαζόμενος με τις κορίνες που θα βλέπεις ότι πέφτουν, στην οθόνη. Αν δε αγοράσεις το παιχνίδι και το έχεις σπίτι σου δεν θα χρειάζεται καν να βγεις έξω να παίξεις bowling, να πας έξω να παίξεις πινγκ-πονγκ, να πας έξω να κάνεις yoga και δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο. Εν ολίγοις, γιατί να βγεις έξω, όταν μπορεί το έξω να έρθει μέσα, στην οθόνη σου; Λένε «ένας ολόκληρος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου!» Αν συμπλήρωναν σε αυτή τη φράση «στο χώρο σου» και «είναι δικός σου» θα ήταν ακριβέστεροι και πιο ειλικρινείς.
  Ανάλογα με τον εαυτό που προβάλλεις στο διαδικτυόκοσμο και φυσικά αυτά που επιλέγεις να δεις  -αν και αυτό δεν το εξετάζω γιατί είναι κάτι που δεν εξωτερικεύεται, ακόμα κι όταν δημοσιεύεις τι παρακολουθείς, είναι τρόπος προβολής- εκφράζονται τα σημεία εκείνα του καθένα που εκλείπουν προσοχής και ουσιαστικοποίησης από τους άλλους. Τα σημεία εκείνα του καθένα που νομίζει ότι θα του δώσουν την αξία που του λείπει ή θα ενισχύσουν την αξία που ήδη έχει αλλά θέλει κι άλλη. Η ανωνυμία, τις περισσότερες φορές, –γιατί πολύ πιθανόν να έχεις και δύο προφιλ στο facebook ή να παίζεις όντως στο second life, που εξάλλου το όνομά του είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό-σου δίνει την ευκαιρία να πειραματιστείς και να εφαρμόσεις ύστερα στον πραγματικό κόσμο, που ολοένα και συρικνώνεται, τα αποτελέσματα της έρευνάς σου.
  Λοιπόν, όταν ανεβάζεις φωτογραφίες από την αποφοίτησή σου ή τα φανταστικά αποτελέσματα της επιτυχημένης σου καριέρας ή σχολιάζεις στο blog της χρυσής αυγής ή βρίζεις το Βενιζέλο στο δικό σου blog ή μιλάς για τις φοβέρες σου επιδόσεις στο γαμήσι ή έχεις 28459 likes στα φοβερά «σοφολογικά» αποφθέγματα που ανασύρεις από τα 438567 βιβλία που διαβάζεις ή γλωσσοφιλιέσαι με τον/την γκόμενά σου μπροστά στην κάμερα ή ακόμα λες πόσο μεγάλη κατάθλιψη έχεις και τι τρόπους σκέφτεσαι για να αυτοκτονήσεις δεν είσαι τόοοοοοοσο γαμάτος όσο νομίζεις ή –ακόμα- τόοοοοοοοσο μαλάκας όσο πάλι νομίζεις.
.-
                                                                Ι.Α.
Σημείωση: Το β' ενικό πρόσωπο που χρησιμοποιώ είναι αυτό που λέμε "γενικό" και απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου. Επίσης, φυσικά δεν είμαι παραδοσιόπληκτο φρικιό και αναγνωρίζω τα πλεονεκτήματα του internet και της εξέλιξης της τεχνολογίας και το πόσο έχει διευκολύνει τη ζωή μας, έχει προσφέρει αφάνταστες δυνατότητες, έχει αλλάξει την οπτική μας γωνία και φυσικά -τουλάχιστον για την ώρα- έχει προσφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό ένα είδος πλουραλισμού που αλλιώς πολύ δύσκολα θα γνωρίζαμε.

Ερώτηση: Εκφράστε την άποψή σας.

7 Ιαν 2012

Ημερολογιακές καταγραφές (3)


  Μακεδονία ή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή Πρώην Γιουγκοσλαβία;
  Οι Έλληνες αρέσκονται στο τρίτο, εκείνοι στο πρώτο αν και υπάρχουν και μερικοί, στο Τέτοβο για παράδειγμα, που γουστάρουν περισσότερο να λέγονται Αλβανοί. Η συμβιβαστική λύση βρίσκεται στη μέση, αλλά κανείς δε μένει ευχαριστημένος. Καθώς περιέχει και τις δύο ονομασίες, θα έπρεπε και οι δύο λαοί να είναι εντάξει, αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο κανείς δε φαίνεται να αποδέχεται την «προσβλητική» λέξη.
  Πολλοί γνωστοί μου αρρωσταίνουν στο άκουσμα της πρώτης ονομασίας και δυσανασχετούν έντονα με τη δεύτερη. Σε μια προσπάθεια να φανώ σωστή στο τηλέφωνο στην πρεσβεία τους εδώ, την ανέφερα με το μεσαίο όνομα. Η φωνή αγρίεψε, έγινε απότομη, κοφτή κι αγενής. Στο internet, σε κάποια site χρησιμοποιούν και τις τρεις ονομασίες και σε άλλα καμία από τις τρεις κι η αναζήτηση οφείλει να γίνει με βάση τις πόλεις.
  Κάποια αλήθεια θα έλεγε ότι η χώρα τους δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς τη δικιά μας. Το εμπάργο που εφαρμόστηκε το Φλεβάρη του ’94 επρεπε άρον άρον να αναιρεθεί όπως και έγινε. Μπαίνοντας στο εμπορικό κέντρο VEROcenter των Σκοπίων, βρίσκεται σε περίοπτη θέση γιγαντιαία φωτογραφία ενός κοριτσιού μέσα σε καρότσι super market. Η επιγραφή γράφει «ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ», στα ελληνικά,  και μέσα στο καρότσι υπάρχουν επίσης ελληνικά προϊόντα με ελληνικές επιγραφές.  Στο ίδιο εμπορικό, στο κατάστημα JUMBO, τα κουτιά των χριστουγεννιάτικων δέντρων γράφουν ATHENS-GREECE, ενώ τα πλαστικά κουβαδάκια φέρουν επιγραφή «μαλλί της γριάς» και περιγραφή των συστατικών στην ίδια γλώσσα.
   Στον κόσμο της κατανάλωσης, ο εθνικισμός δε φαίνεται να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όσο στον υπαίθριο χώρο όπου, παρά το πιπίλισμα για την οικονομική κρίση, ανθίζει η οικοδομική ανέγερση του εθνικού φρονήματος, με αποκορύφωμα το άγαλμα στην κεντρική πλατεία, σαφής παραπομπή στο Μέγα Αλέξανδρο.
   Όπως και να ‘χει, φαίνεται και στην πράξη ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις γαμάνε στα Βαλκάνια και πώς άλλωστε δε θα μπορούσαν, αφού η 12ωρη εργασία κοστολογείται με 180 ευρώ και την παντελή απουσία επιδομάτων και λοιπών διεκδικήσεων, όπως επίσης και με ελάχιστα πιο χαμηλές τιμές στα προϊόντα απ’ ότι εδώ. Απευθυνόμενες στην ελίτ καθώς φαίνεται της χώρας, είναι αρκετό για να βγει πολύ κέρδος.  Η επιβίωση γίνεται μέσα από τη συνοχή και αλληλοϋποστήριξη της οικογένειας και για 1 ευρώ παραπάνω, δηλαδή το 1/8 του ημερήσιου μεροκάματου στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να σου γλείψουν τα παπούτσια και όχι υπερβολικά μιλώντας.
  Η γνώμη ενός μορφωμένου, καλλιεργημένου και πλούσιου κατοίκου της Οχρίδας για τη Σκόπια:  «Its nice to see that this government does something
  Όμως μπροστά στην επιβίωση κανείς δεν ασχολείται με αυτές τις μαλακίες μέχρι η οργή να φουσκώσει και με ένα εθνικιστικής αφορμής δόλωμα να αποπροσανατολιστεί και πάλι. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται, που λένε. Βολεμένα ανθρωπάκια στην Ελλάδα μπορεί να σου κόψουν την καλημέρα επειδή αποκάλεσες τη χώρα ακόμα και FYROM και μπατίρηδες μεθύστακες σε μουσουλμανική ταβέρνα μάς κοιτάνε και γελάνε τραγουδώντας τραγούδι στη γλώσσα τους, που δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά ακούγονται ξεκάθαρα οι λέξεις Makedonija-Makedonija, και τα ηχεία το παίζουν ξανά και ξανά. Τους κοιτάμε κι εμείς και γελάμε εξίσου.
  Παρόλαυτα, δύο ποτηράκια ρακίγια έρχονται κέρασμα από τους σερβιτόρους, με τον έναν να μας ρωτάει αν είμαστε Βέλγοι! Την επόμενη μέρα το πρωί, πριν φύγουμε, τρώμε πάλι εκεί και πίνουμε τούρκικο καφέ, αφού αυτό που έγραφε ο οδηγός με τίτλο Macedonia, χωμένος στο χαμηλότερο συρτάρι γνωστού βιβλιοπωλείου, ήταν ακριβές: «Local food at local prices

               Ι.Α.
Ερώτηση: Δολώματα αποπροσανατολισμού.