Τα φιλιά σου
με θερμοκρασία παγωτού
καίνε το μπούτι μου.
Και τ' ακρωτηριάζουν.
Τιμωρία και μαρτύριο
για λάθη μου
με την ευθύνη των γεννητόρων μου.
Περπατώ
ανάπηρος
χωρίς ούτε χέρια, χείλη ή οτιδήποτε άλλο.
Μόνον η καρδιά μου
σέρνεται,
αιμορραγεί εσχάτως,
σφαδάζει από τη σύγχυση
ζητώντας
απλώς
-ίσως-
να εμπιστευτεί
κάποιου
την ικανότητα
στα
παζλ.
Κι όταν
τα κομμάτια
είναι
χαμένα
πες μου
ποιος,
ποιος,
-Ποιος;-
είναι
τόσο καλός
στις
χειροτεχνίες;
Σε όσους μ' αγαπούν.
Σε όσους μ' αγαπούν.
Ι.Α.
Ερώτηση: Είμαι απελπισμένη επειδή δεν διαβάζω σχόλιά σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Συζήτηση