Μέσα από υγρό που κυλά στις φλέβες,
διέξοδος σε σκέψεις κι αισθήματα,
βγαίνει στις δυο κόκκινες κουμπότρυπες,
βουλιάζοντας μέσα σε δυο μπράτσα,
αιματηρές λιμνούλες που ξεχειλίζουν
και πνίγουν φυτά και ποτίζουν φυτά.
Λέξεις, μάτια, αγγίγματα,
φτερά στροβιλίζουν τον αέρα,
η μυτη τον σκίζει,
ένα γεράκι τόσο δα που πρκαλεί τυφώνα.
Μισή ζωή τρέφει το βυζί,
μισή ζωή θηλάζει.
Αρχή είναι το τέλος ενός δρόμου
με αρχή το τέλος του.
Πέρα και δώθε, σαν εκρεμμές, ελατήρια,
άλμα, πόνο στην αγάπη,
ανακύκλωση εμπειριών επωάζεται σε τύψεις,
και πίσω.
Ι.Α.
Στον Β.
Ερώτηση: Πότε νιώσατε ότι οι ρόλοι αντιστράφηκαν; Ότι ένα άτομο που είχε όλη τη δύναμη του κόσμου ξαφνικά τη διοχέτευσε -άθελά του μάλλον- σε σας που ήσασταν το τίποτα -για λίγες στιγμές μάλλον;
μου άρεσε από την πρώτη στιγμή, από τότε. είναι "αλλού" οι λέξεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήα.