Ξέστρωτα Κρεβάτια

Τους αρέσουν τα σκιερά δωμάτια,

μαδημένοι τοίχοι,

χαραμάδες στο ταβάνι,

μύγες στο μαξιλάρι.

Αν θελήσεις να ξαπλώσεις,

μην εκπλαγείς, δεν πρόκειται

να σ' ενοχλήσουν βρόμικα σεντόνια,

ή τριξίματα από σκουριασμένες σούστες

έτσι και πας να ξαπλώσεις την αρίδα σου.

Το δωμάτιο είναι ένα σκοτεινό σινεμά

όπου προβάλλεται κάποια

φθαρμένη ασπρόμαυρη ταινία.

Μια θολούρα ξεντυμένων σωμάτων

τη στιγμή της γλυκιάς απραξίας 

μετά τον έρωτα

όταν ακόμη και η πιο στριφνή καρδιά 

πάει να πιστέψει πως 

η ευτυχία μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Τρελές δουλειές

Δεν υπάρχει έλλειψη πελατείας, σας διαβεβαιώ.
Νοικιάζουμε τον Κάιν και τον αδελφό του.
Το ματωμένο μαχαίρι είναι έξτρα.

Οι στρατιώτες απ' την πολιορκία του Στάλινγκραντ

φοράνε ακόμα τα κουρέλια τους.

Έχουμε κι από κείνα τα σπίρτα που στην Ατλάντα βάλανε φωτιά.

Γι' αυτούς τους μάρτυρες που βλέπετε

πάει καιρός που δεν ενδιαφέρθηκε κανείς.

Τούτος εδώ με το βέλος στο στήθος

είναι στις εκπτώσεις.

Πάρτε τον για το σπίτι σας, κάντε τον κατοικίδιο.

Για το γιγαντιαίο πίθηκο θα χρειαστεί να φτιάξετε

μια τροχαλία που τσιρίζει. Τα μάτια του θα στριφογυρίζουν.

Τα βογκητά του θα σας γοητεύουν.

Ψόφιες γάτες; Αν έχουμε ψόφιες γάτες; ρώτησε.

Καρπούζια

Πράσινοι Βούδες

στον πάγκο με τα φρούτα

τρώμε τα χαμόγελα 

φτύνουμε τα δόντια.

Χασάπικο

Καμιά φορά, περπατώντας αργά τη νύχτα,

σταματώ μπροστά από ένα κλειστό χασάπικο.

Υπάρχει μια μοναχική λάμπα στο μαγαζί

σαν το φως με το οποίο ο κατάδικος σκάβει το τούνελ του.

Μια ποδιά κρέμεται από ένα γάντζο:

Το αίμα πάνω της μουντζουρωμένο μέσα σ' ένα χάρτη

των μεγάλων ηπείρων του αίματος, 

των μεγάλων ποταμών και ωκεανών του αίματος.

Υπάρχουν μαχαίρια που γυαλίζουν σαν βωμοί

σε μια σκοτεινή εκκλησία

όπου φέρνουν τους παράλυτους

και τους ηλίθιους

να θεραπευτούν.

Υπάρχει μια ξύλινη σανίδα όπου τα σπασμένα κόκαλα,

γδαρμένα εντελώς από το κρέας -ένα ποτάμι ξηραμένο ως το βυθό του

απ' όπου τρώω,

απ' όπου βαθιά μέσα στη νύχτα ακούω μια φωνή.

Ανάμεσα στους εξόριστους

Κάποιος συναντούσε υπουργούς, καθηγητές πανεπιστημίου,

αποσχηματισμένους ιερείς και αξιωματικούς

να ταΐζουν τα περιστέρια απ' το παγκάκι ενός πάρκου,

ν' αλληθωρίζουν μέσα σε ξένες εφημερίδες.

Λέγοντας σε όποιον ρωτούσε

να μην σκοτίζεται για την αλήθεια.

Όσο για τη χρήση του φόνου για τη βελτίωση του κόσμου,

είχαν πολλές πικρές αναμνήσεις

καθώς μαζεύονταν σε κακοφωτισμένες κουζίνες,

κόβοντας κουπόνια από σούπερμαρκετ,

μετακινώντας τις χαλαρές μασέλες στα στόματά τους

ενώ περίμεναν να βράσει για το τσάι το νερό.

Έτρωγαν σ' εστιατόρια με σερβιτόρες μεγαλύτερες απ' τους ίδιους,

μουσικοί με χέρια που έτρεμαν 

ενώ διάλεγαν τα όργανά τους

κάνοντας κάποια ξεμυαλισμένη χήρα να βάλει τα κλάματα

ακούγοντας το τραγούδι που λάτρευε ο άντρας της,

ο άνθρωπος που έστειλε χιλιάδες στο θάνατό τους.

Μαθητούδια με γκρίζα μαλλιά

Οι γέροι βλέπουν άσχημα όνειρα,

γι' αυτό και κοιμούνται λίγο.

Περπατάνε ξυπόλυτοι

χωρίς ν' ανάβουν τα φώτα

ή στέκονται γερμένοι 

στ' άχαρα έπιπλα

κι ακούν το χτύπο της καρδιάς τους.

Το μόνο παράθυρο στο δωμάτιο 

είναι μαύρο σαν μαυροπίνακας.

Ο κάθε γέρος είναι μοναχικός

σ' αυτή την τάξη, ψάχνοντας

μια λεπτή γραμμή κιμωλίας

που χωρίζει το βρίσκομαι εδώ

από το δεν βρίσκομαι πια εδώ.

Τέλος πάντων, ένα ποτήρι νερό

είπαν να παν' να πάρουνε,

αλλά όχι ακόμα. 

Αφουγκράζονται τους τοίχους για ποντίκια,

ένα αυτοκίνητο περνάει στο δρόμο,

οι νεκροί τους πατέρες τους προσπερνάνε

στο δρόμο για την κουζίνα.

Charless Simic
από το: η Μουσική των Άστρων, ποιήματα

μετάφραση: Στρατής Χαβιαράς, Ντίνος Σιώτης

επιμέλεια: Δημήτρης Αθηνάκης

εκδόσεις: κοινωνία των (δε)κάτων

Ερώτηση: Περπατάτε ξυπόλυτοι, ακούτε το χτύπο της καρδιάς σας, ψάχνετε τη λεπτή γραμμή κιμωλίας ή αφουγκράζεστε τους νεκρούς τα βράδια;

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στο συγγραφέα Σ.Χ. που, μάλλον χωρίς να το καταλάβει και σίγουρα χωρίς να το καταλάβω εγώ, δόμησε κατά πολύ τα γραπτά μου. Επίσης, το "Ξέστρωτα Κρεβάτια" αποτελεί ευσεβή πόθο γι' αυτό και το προσφέρω στο Γ. με μια δόση ειρωνείας.