Ημερολογιακές καταγραφές (3)

  Μακεδονία ή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή Πρώην Γιουγκοσλαβία;

  Οι Έλληνες αρέσκονται στο τρίτο, εκείνοι στο πρώτο αν και υπάρχουν και μερικοί, στο Τέτοβο για παράδειγμα, που γουστάρουν περισσότερο να λέγονται Αλβανοί. Η συμβιβαστική λύση βρίσκεται στη μέση, αλλά κανείς δε μένει ευχαριστημένος. Καθώς περιέχει και τις δύο ονομασίες, θα έπρεπε και οι δύο λαοί να είναι εντάξει, αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο κανείς δε φαίνεται να αποδέχεται την «προσβλητική» λέξη.

  Πολλοί γνωστοί μου αρρωσταίνουν στο άκουσμα της πρώτης ονομασίας και δυσανασχετούν έντονα με τη δεύτερη. Σε μια προσπάθεια να φανώ σωστή στο τηλέφωνο στην πρεσβεία τους εδώ, την ανέφερα με το μεσαίο όνομα. Η φωνή αγρίεψε, έγινε απότομη, κοφτή κι αγενής. Στο internet, σε κάποια site χρησιμοποιούν και τις τρεις ονομασίες και σε άλλα καμία από τις τρεις κι η αναζήτηση οφείλει να γίνει με βάση τις πόλεις.

  Κάποια αλήθεια θα έλεγε ότι η χώρα τους δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς τη δικιά μας. Το εμπάργο που εφαρμόστηκε το Φλεβάρη του ’94 επρεπε άρον άρον να αναιρεθεί όπως και έγινε. Μπαίνοντας στο εμπορικό κέντρο VEROcenter των Σκοπίων, βρίσκεται σε περίοπτη θέση γιγαντιαία φωτογραφία ενός κοριτσιού μέσα σε καρότσι super market. Η επιγραφή γράφει «ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ», στα ελληνικά,  και μέσα στο καρότσι υπάρχουν επίσης ελληνικά προϊόντα με ελληνικές επιγραφές.  Στο ίδιο εμπορικό, στο κατάστημα JUMBO, τα κουτιά των χριστουγεννιάτικων δέντρων γράφουν ATHENS-GREECE, ενώ τα πλαστικά κουβαδάκια φέρουν επιγραφή «μαλλί της γριάς» και περιγραφή των συστατικών στην ίδια γλώσσα.

   Στον κόσμο της κατανάλωσης, ο εθνικισμός δε φαίνεται να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όσο στον υπαίθριο χώρο όπου, παρά το πιπίλισμα για την οικονομική κρίση, ανθίζει η οικοδομική ανέγερση του εθνικού φρονήματος, με αποκορύφωμα το άγαλμα στην κεντρική πλατεία, σαφής παραπομπή στο Μέγα Αλέξανδρο.

   Όπως και να ‘χει, φαίνεται και στην πράξη ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις γαμάνε στα Βαλκάνια και πώς άλλωστε δε θα μπορούσαν, αφού η 12ωρη εργασία κοστολογείται με 180 ευρώ και την παντελή απουσία επιδομάτων και λοιπών διεκδικήσεων, όπως επίσης και με ελάχιστα πιο χαμηλές τιμές στα προϊόντα απ’ ότι εδώ. Απευθυνόμενες στην ελίτ καθώς φαίνεται της χώρας, είναι αρκετό για να βγει πολύ κέρδος.  Η επιβίωση γίνεται μέσα από τη συνοχή και αλληλοϋποστήριξη της οικογένειας και για 1 ευρώ παραπάνω, δηλαδή το 1/8 του ημερήσιου μεροκάματου στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να σου γλείψουν τα παπούτσια και όχι υπερβολικά μιλώντας.

  Η γνώμη ενός μορφωμένου, καλλιεργημένου και πλούσιου κατοίκου της Οχρίδας για τη Σκόπια:  «It’s nice to see that this government does something.»

  Όμως μπροστά στην επιβίωση κανείς δεν ασχολείται με αυτές τις μαλακίες μέχρι η οργή να φουσκώσει και με ένα εθνικιστικής αφορμής δόλωμα να αποπροσανατολιστεί και πάλι. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται, που λένε. Βολεμένα ανθρωπάκια στην Ελλάδα μπορεί να σου κόψουν την καλημέρα επειδή αποκάλεσες τη χώρα ακόμα και FYROM και μπατίρηδες μεθύστακες σε μουσουλμανική ταβέρνα μάς κοιτάνε και γελάνε τραγουδώντας τραγούδι στη γλώσσα τους, που δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά ακούγονται ξεκάθαρα οι λέξεις Makedonija-Makedonija, και τα ηχεία το παίζουν ξανά και ξανά. Τους κοιτάμε κι εμείς και γελάμε εξίσου.

  Παρόλαυτα, δύο ποτηράκια ρακίγια έρχονται κέρασμα από τους σερβιτόρους, με τον έναν να μας ρωτάει αν είμαστε Βέλγοι! Την επόμενη μέρα το πρωί, πριν φύγουμε, τρώμε πάλι εκεί και πίνουμε τούρκικο καφέ, αφού αυτό που έγραφε ο οδηγός με τίτλο Macedonia, χωμένος στο χαμηλότερο συρτάρι γνωστού βιβλιοπωλείου, ήταν ακριβές: «Local food at local prices.»

               Ι.Α.

Ερώτηση: Δολώματα αποπροσανατολισμού.