καλά,
μια γεμάτη χλέπα,
παρέα με φλέμμα,
για να 'σαι σίγουρος
ότι
δε
θα
ξανανάψει.
Η τεχνολογία,
όμως,
έχει προχωρήσει
κι υπάρχουν
τα σεσουάρ,
οι αναπτήρες που δε σβήνουν
κι η αρχέγονη γνώση
ότι
θα
εξελιχτεί
κι άλλο
και θ' ανάψει
ξανά
κ ξανά
κ ξανά...
μέχρι
η λαμπάδα
να τελειώσει.
Έχεις
ένα στόμα
πλούσιο
σε σιελογόνους αδένες,
εγώ, όμως,
έχω
ζωή
ακόμα,
ευτυχώς,
και χέρια
για
να
στο
ράψω.
Κι η δική σου λαμπάδα
βρίσκεται στο τέλος
κι, επιπλέον, τη φτύνεις ο ίδιος.
Μαλάκα!
Ι.Α.
Ερώτηση: Πόσο εύκολα ξαναχτίζεται το κάστρο σας, αφού περάσει ένας μαλάκας και το γκρεμίσει όλο (και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε έρωτες); Το ένστικτο επιβίωσης νομίζω είναι αυτό που δεν αφήνει τη λαμπάδα της ελπίδας να σβήσει. Γιατί μπορεί να πεθαίνει αλλά θα είναι η τελευταία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Συζήτηση